هیجانات جوانی به تریج قباتان برخورده؛ سلفی با موگرینی وسط مجلس خوب اما با رونالدو بد؟
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۲۱۹۱۱
روزنامه شرق نوشت: اگر نمایندگان یک ملت برای گرفتن یک سلفی با موگرینی که در ابعاد شهرت و محبوبیت هرگز به یک هزارمی کریس رونالدو هم نمیرسد، به آب و آتش بزنند، آیا میشود جوانان هیجانزده را نقد و نکوهش کرد که چرا چنین و چنان؟
در یادداشت روزنامه شرق آمده است؛
مسئله ساده است: اگر نمایندگان یک ملت برای گرفتن یک سلفی با موگرینی که در ابعاد شهرت و محبوبیت هرگز به یک هزارمی کریس رونالدو هم نمیرسد، به آب و آتش بزنند، آیا میشود جوانان هیجانزده را نقد و نکوهش کرد که چرا چنین و چنان؟
حضور کوتاهمدت کریستیانو رونالدو، فوق ستاره پرتغالی باشگاه النصر در تهران، با واکنشهای بسیاری همراه شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حضور کوتاه کریستیانو در تهران البته با حجم اخبار، تصاویر و فیلمهایی که از استقبال او منتشر شد همخوانی نداشت. او درست از زمانی که وارد فرودگاه شد تا حضورش در هتل محل اسکان باشگاه النصر، به طرز غریبی مورد استقبال هواداران ایرانیاش قرار گرفت؛ به طوری که بسیاری از همین طرفداران با پای پیاده دنبال اتوبوسش دویدند و عدهای دیگر هم برای چند لحظه دیدنش رو به تپهنوردی گذاشتند. اتفاق عجیب، ولی آسیبزدن به یکی از درهای ورودی هتل برای رفتن به لابی بود به این امید که رونالدو را از نمای نزدیکتری تماشا کنند.
این حجم از استقبال چنان غیرمنتظره بود که حتی خود ستارههای النصر هم شگفتزده، در باورشان نمیگنجید که از تیم رقیب، چنین پذیرایی شود. واضح است هجوم چندهزار نفری هواداران ایرانی به سمت اتوبوس و محل اسکان کریس رونالدو در نگاه اول غیرمنتظره است. شاید و فقط شاید اگر دیدار پرسپولیس با النصر با حضور تماشاگران برگزار میشد، تعدادی از همین صحنههای منتشرشده در رسانههای ریزودرشت خارجی به ثبت نمیرسید؛ اما چه حیف که خیل عظیم مشتاقان کریس فرصت حضور در آزادی را نداشتند و به در و دیوار دیگری زدند تا مگر شانس ملاقات با این فوق ستاره را به دست بیاورند.
با این حال، از زمانی که چنین تصاویری منتشر شده عدهای در فضای مجازی، حتی آنهایی که دستی بر دنیای سیاست و دیپلماسی دارند، به آنالیز اتفاقات رخداده پرداخته و کار هواداران ایرانی کریستیانو رونالدو را تقبیح کردهاند. مطابق با انتظار، عدهای هم آن را در تضاد با فرهنگ چندهزار سالانه ایرانی دانستهاند. واقعیت امر، ولی ورای این اظهارات است. نوجوانان و جوانانی که فقط در پلیاستیشن رؤیای دیدن کریس رونالدو را داشته و مثل برخی آنقدری پول در جیب نداشتهاند که برای دیدن یکی از بازیهای کریس از ایران خارج شوند، چارهای به غیر از بروز هیجاناتشان از این طریق نداشتهاند. از همه بدتر اینکه نه چنین تجربهای را پیش از این داشتهاند و نه حتی فرصتی برای تمرینکردنش به دست آوردهاند.
واضح است که رونالدو تنها ستاره بزرگی نیست که به ایران آمده، ولی مشخصا او بزرگترین ستارهای است که پس از عصر تحریمها و رونق دنیای دیجیتال و فضای مجازی به تهران سفر کرده است. اینها بخشی از دلایل شوق نامنظم هواداران برای دیدن کریس است. در عصر تحریمها که کمتر چهره سلبریتی خارجیای از ترس آمریکا و محدودیتهایش حاضر به دریافت ویزای ایران میشوند، کدام ستاره فوتبالی پا به ایران گذاشته که بزرگیاش در مقیاس کریس رونالدو باشد. یا اینکه کدام از آنها به اندازه همین کریس رونالدو در اینستاگرام فالوئر داشتند؟ فالوئرهایی که بخش میلیونی آن را همین جوانان ایرانی تشکیل میدهند.
حالا اگر تصاویری منتشر شده که به تریج قبای عدهای برخورده، اولین سؤال را باید از خودشان بپرسند که کجا مشق «چگونگی استقبال از یک سلبریتی» را تدریس کردهاند که همین جوانان در آن غیبت داشتهاند؟ شاید هم بسیاری داستان شش سال پیش را فراموش کردهاند. زمانی که فدریکا موگرینی به ایران سفر کرده بود تا در مراسم تحلیف ریاستجمهوری در مجلس حاضر شود. تصاویر درخواست و تقاضای نمایندگان برای سلفی با فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی وقت اتحادیه اروپا، تا مدتها سوژه رسانهها بود و بسیاری منتقد جدی آن.
مسئله ساده است: اگر نمایندگان یک ملت برای گرفتن یک سلفی با موگرینی که در ابعاد شهرت و محبوبیت هرگز به یک هزارمی کریس رونالدو هم نمیرسد، به آب و آتش بزنند، آیا میشود جوانان هیجانزده را نقد و نکوهش کرد که چرا چنین و چنان؟ البته که اگر نقدی هم هست که قطعا هست، دوباره متوجه همین مسئولان ذیربط است که چطور امکان بدیهی یک استقبال ساده را هم رعایت نمیکنند تا همهچیز اسیر فن «غافلگیری» نشود؟
آیا از قبل نمیشد پیشبینی چنین استقبالی را کرد؟ اگر نمیشد که صددرصد مدیران امر «این کاره» نبوده و نخواهند بود. اگر هم میشد، چطور تمهیدات مؤثرتری اندیشیده نشد تا به زعم خودشان این تصاویر نه چندان خوشایند به ثبت نرسد؟ مگر رونالدو فقط در ایران اینگونه اسیر هجوم و سیل تماشاگر میشود؟ او هرجایی در میان کشورهایی مثل ما پا بگذارد، آش و کاسه همین است، ولی چطور میشود که در آن کشورها چنین صحنههایی رخ نمیدهد و اینجا ثبت در تاریخ میشود؟ آیا به غیر از این است که مسئولانش، مسئول هستند، پیشبینی میکنند و به معنای واقعی، شایستگی مدیریت را دارند؟
منبع: خرداد
کلیدواژه: کریستیانو رونالدو موگیرینی سلفی با موگرینی کریس رونالدو عده ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۲۱۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عکس| تصویری از مجسمه سنگی رونالدو و شباهت عجیبش به این بازیکن
به تازگی عکسی از مجسمه رونالدو که شباهت جالبی هم به این بازیکن دارد در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت.
مجسمه سنگی رونالدو